Μνημόνια & Δημοσιονομική Πολιτική

Μενέλαος Τριανταφύλλου

Αντιγόνου 7 Άνω Ηλιούπολη Θες/νίκη

Τ.Κ. 56431

Τηλ. 6934 496756

Web site: menelaos-suncity.blogspot.com, Ifaistosgroup.gr, e-suncity.gr

email: menelaostr@gmail.com

ΠΡΟΣ: κο Αλέξη Παπαδόπουλο πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης

κο Διαμαντή Παπαδόπουλο Δήμαρχο Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης

Αρχηγούς των παρατάξεων του Δημοτικού Συμβουλίου Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης.

ΘΕΜΑ: Μνημόνια & Δημοσιονομική Πολιτική

Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες,

εδώ και πολλά χρόνια ο προϋπολογισμός δια το λογαριασμό των εσόδων του, κινείται στην πλειοψηφία του από την άντληση τελών φορολογίας, δημοτικών τελών και από την εισπρακτική λογική μιας συνεχούς αύξησης των εμμέσων φόρων αλλά και από την συνεχής αύξησης των αντικειμενικών αξιών στις τιμές των ακινήτων. Αποδεικνύεται αναποτελεσματική η κάλυψη όλων αυτών των εσόδων στις ανάγκες και επιθυμίες των πολιτών για την εφαρμογή πολιτικών διαβίωσης και βιοτικού επιπέδου κι όταν μάλιστα για βάθος χρόνου η συνεχής άντληση εσόδων από τους συγκεκριμένους τομείς έχοντας μια μειούμενη και εφαρμοζόμενη πολιτική στην ανταπόδοση της παροχής των υπηρεσιών, αλλά και με ένα φορολογικό σύστημα που φορτώνει τα βάρη στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους, έφερε τον λογισμό και την απονομή υπέρογκων δανείων, δυσβάσταχτων τοκοχρεολυσίων με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε οικονομικό αδιέξοδο με μόνη λύση το Μνημόνιο. Διανύοντας ενάμιση χρόνο από την υπαγωγή της χώρας στη διεθνή σύμβαση του Μνημονίου με απότομες θυσίες του λαού και αποτυπώνοντας πλέον το χρονικό διάστημα της επόμενης μέρας δηλαδή, της απεξάρτησης από τη σύμβαση η χώρα είναι υποχρεωμένη δια της λειτουργίας της κυβερνήσεώς της και της εθνικής αντιπροσωπείας της στη λήψη και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων έτσι ώστε να μην ξαναπεράσουμε τέτοιες δραματικές στιγμές και δύσκολες ώρες. Πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα ως εταίρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλει να ζητήσει και να συνδιαμορφώσει στις αρχές του κοινοτικού δικαίου μια νέα συνθήκη δημοσιονομικής πολιτικής και όχι νομισματικής με την εφαρμογή των διεθνών λογιστικών προτύπων και για τα κράτη μέλη κάτι που ισχύει σήμερα μόνο για τις επιχειρήσεις. Δηλαδή, να μπορέσουν να ενσωματωθούν στις οικονομικές καταστάσεις αλλά και στο ακαθάριστο προϊόν της κάθε χώρας αξίες περιουσιών που σήμερα δεν περιλαμβάνονται και που είναι ικανές να χρηματοδοτήσουν μέρος ή και το σύνολο των υποχρεώσεών τους, κάτι που πρόκειται να κάνει την Ελλάδα πολύ πιο αξιόπιστη δημοσιονομικά καθώς διαθέτει αστείρευτο πλούτο από τη γη της, με λίγα λόγια λοιπόν να καταγραφούν στις οικονομικές καταστάσεις των κρατών οι εμπράγματες εγγυήσεις, όπως και οι εγγυήσεις των αξιόγραφων που κατέχουν στην περιουσία τους. Δεύτερον, οι σοσιαλιστές του κόσμου κάτι που παραβίασαν τα τελευταία χρόνια, υπερηφανευόμενοι συχνά πυκνά για έργα και γεγονότα από πόρους των φορολογουμένων, υποχρεωμένοι πια και από τις συγκυρίες πρέπει να βρουν και να αποτυπώσουν πολιτικές που να επιφέρουν τρίτα έσοδα πέραν δηλαδή της φορολογίας και των τελών, κάτι που μπορεί να κάνει αξιόπιστη την αποπληρωμή υποχρεώσεων αλλά και την εφαρμογή σύγχρονων κοινωνικών πολιτικών μέσα από πολλαπλασιαστικά προσαυξανόμενων πόρων, όπως για παράδειγμα τη μέθοδο της αλληλεγγύης των γενεών, την εφαρμογή αποταμιευτικών προγραμμάτων για νέους ανθρώπους, την εφαρμογή χρηματοδοτικών εργαλείων δια μέσου εγγυήσεων, την μέθοδο εκπτώσεων και την άμεση απόδοση σε πολιτικές κοινωνικής ευθύνης αλλά και την μετατροπή των πόρων της κατανάλωσης σε επενδυτική απόδοση. Τρίτον, η εναρμόνιση ενός νέου φορολογικά δικαιότερου συστήματος με την ισομερή αποπληρωμή των βαρών από τους έχοντες και κατέχοντες και την εφαρμογή ενός εθνικά καταμεριζόμενου εθνικού προγράμματος με σταθερές χρηματοδοτήσεις σε πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης μπορεί να επιφέρει ισορροπίες στην μεταβλητή κεφαλαίου και εργασίας άρα σε ένα ειρηνικό περιβάλλον εργασίας με την άμεση απονομή τη δεδομένη χρονικά στιγμή :

1. του επιδόματος παραγωγικότητας και των παρακρατηθέντων του στους δημοσίους υπαλλήλους ταυτόχρονα της εφαρμογής της ενιαίας αρχής πληρωμών.
2. την αποπληρωμή μέρους των υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα καθώς και την ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.
3. την απόδοση της διαφοράς στις συντάξεις από τις μειώσεις που προήλθαν από τον προηγούμενο χρόνο μέσα από ένα σύστημα παροχών.
4. την ενίσχυση του σώματος επιθεώρησης εργασίας και την ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης σε εργασιακά θέματα με την παρακράτηση περιουσίας του εργοδότη πέραν και του πρώτου βαθμού συγγενείας.

Τέταρτον, ευρισκόμενη η χώρα σε ένα χρηματιστηριακό παγκόσμιο περιβάλλον που μεταβάλλεται διαρκώς, οφείλει τις δημόσιες εταιρείες αλλά και τα δημόσια αγαθά να τα απελευθερώσει κρατώντας όμως το δημόσιο χαρακτήρα της πλειοψηφίας, δηλαδή των μετοχών των ΔΕΚΟ και αποτυπώνοντας ένα πρόγραμμα συγχωνεύσεων και συνεργιών να μπορέσει να δημιουργήσει συνάλλαγμα από τρίτες χώρες άρα περισσότερα μερίσματα για ιδίων όφελος με περισσότερη ευρυθμία για την χρηματοδότηση κοινωνικών πολιτικών, όπως για παράδειγμα την εξαγορά του ομίλου του ΟΤΕ από μια συνέργια με την επωνυμία Ελληνικές Ταχυμεταφορές ΑΕ την δημιουργία δηλαδή cluster μεταξύ του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, της CYTA, της ΙNTRACOM και των τηλεπικοινωνιών της Σερβίας και της Λιβύης. Έτσι λοιπόν, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία πρέπει να δημιουργείς εταιρικούς συσχετισμούς που να μπορούν να είναι στέρεοι και ανταγωνιστικοί άρα μέσα από τη βιωσιμότητα τους να σου αποφέρουν προσαυξανόμενα μερίσματα. Πέμπτον, η θέσπιση χρηματιστηριακού φόρου στο δύο τοις χιλίοις από τον τζίρο που επιτυγχάνεται καθημερινά μπορεί να αποτελέσει έναν πόρο που να ανακουφίσει τα δημοσιονομικά του κράτους και να δώσει το έναυσμα για την στήριξη αλλά και για τον πολλαπλασιασμό στέρεων πολιτικών. Με λίγα λόγια λοιπόν, όπως αποδεικνύεται και από τα παραπάνω η αποπλήρωση των υποχρεώσεων αλλά και η τήρηση των δεσμεύσεων στις συνθήκες που συμμετέχει η χώρα, μπορεί να είναι ευήμερες μόνο από την θέσπιση πρωτογενών πλεονασμάτων σε ικανό βαθμό που πέραν της αποπληρωμής να οδηγούν με την εξοικονόμησή τους την εφαρμογή στέρεων κοινωνικών πολιτικών που έχουν ανάγκη οι πολίτες και που δεν προέρχονται από τις ανταλλαγές ενός πλατειακού κράτους, πλέον τα κράτη πρέπει να λειτουργούν με τη μεταβλητή κόστους-ωφέλειας και όχι από κείνης του δούναι-λαβείν.

Έκτον, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η απονομή αδειών στον ερχομό περισσοτέρων συμμετεχόντων μπορούν να επιφέρουν ετήσιους πόρους στο κράτος που να αυξήσουν το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σε πραγματικό μέγεθος άρα να μπορέσουν να αποπληρωθούν άνετα οι υποχρεώσεις , αποσβειώμενες σε ικανό βάθος χρόνου δημιουργώντας και το περιθώριο εκείνο για την ανάδειξη και την τόνωση πολιτικών ανάπτυξης και όχι μεγέθυνσης όπως πραγματοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Έβδομον, η εφαρμογή νέων οικονομικών δραστηριοτήτων και ενοτήτων της οικονομίας μέσα από ένα σύστημα αξιών και αρχών όπως αυτής της κοινωνικής οικονομίας, μπορεί να δημιουργήσει πλεονάσματα με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται ο βασικός στόχος ενός βιώσιμου κράτους. Όγδωον, η εφαρμογή πολιτικών του παρελθόντος που είχαν αναπτυξιακή πτυχή, όπως αυτή του κοινωνικού συντελεστή στους δήμους που δημιούργησαν περιουσιακή και κεφαλαιακή αξία, καθώς και η αστείρευτη ακίνητη περιουσία του κράτους μέσα από ένα σύστημα REAL ESTATE δηλαδή, διαχείρισης και αξιοποίησης ακινήτων, μπορεί να αποδώσει νέες προδιαγραφές στην κτηματαγορά για την ώθησή της με την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση τους έτσι ώστε και πάλι να πετύχουμε τον αρχικό στόχο της βιωσιμότητας τους χρέους ενός κράτους ή τη βιωσιμότητα ενός κράτους.

Οι παραπάνω άξονες ως αρωγοί ενός κωδικοποιημένου συμπεράσματος από την εφαρμογή ενός ευρύτερου διαλόγου μπορεί να αποτελέσει αφορμή για την επίλυση του μεγαλύτερου οικονομικού αγκαθιού στις σημερινές παγκόσμιες κοινωνίες, άρα λοιπόν να οδηγηθούμε σε μια ισορροπία κοινωνιών και αγορών όπου το θετικό αποτέλεσμα να επιδρά στην ευημερία, ευρυθμία και δικαιοσύνη της ποιότητας ζωής του ανθρώπου, βασιζόμενου στις αρχές της ισότιμης προσόδου μ’ αυτήν της ισότιμης αποπληρωμής.

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ

Μενέλαος Δ. Τριανταφύλλου